Refrescando a memoria!

Mas mobilizacións!

Mañan martes teremos unha nova manifestación ás 11:00 horas.sairádende a entrada do Hospital Xeral-Cies e percorrerá parte do entorno e a volta na Praza dos cabalos. Unha vez máisotemaé en defensa da sanidade pública,e nadefensa de tódolos postos de traballo. Os primeiros martes de mes dende o Hospital Xeral, e os segundos martes de cada mes dende o hospital do Meixoeiro.
Tamen haberá unha asemblea ás 13:30 horas,máis non temos a máis minima intencion en acudir ó que vai ser un aburrido monólogo dun elemento impresentábel da xunta de persoal.
Despois,o dia dous,haberá unha manifestación en O Barco, tamén en defensa da sanidade pública. Será ás 20:00 horas e haberá autobuses dende o Hospital Xeral-Cies.
Acudiremos,pese ó esforzo que isto conleva.

Charla-Coloquio, na FAISCA

Hoxe, mércores 26 de maio, temos unha cita ás 20:00 horas na Faisca. Falaremos, xunto con Manuel Moreira, dos ventos privatizadores que se nos veñen enriba dun modelo sanitario público.
A loita pola defensa deste modelo sanitario é algo que nos compete a todos e todas. Máis alá da perda de 1.500 postos de traballo hai tamén o derrube de todo aquelo que teña o máis mínimo cheiro a público.
Para o neoliberalismo hai negocio mercantil en tódolos sectores da sociedade. Incluso na saúde, ensino, administracións,..., absolutamente en todo.
A gravidade é tal que ou freamos en Vigo o seu primeiro embite, ou entrarán polo país coma xa fixeron no resto do estado español.
Xa falan directamente e sen taparse do sistema de Copago. A máis dos impostos que temos para manter estes sewrvizos públicos teremos un novo pago por cita a consulta, a urxencias, ..., coma xa ben sendo noutros lugares.
E tempo de rebeldía, máis a ausencia de organizacións sindicais, sen ser costeadas polo estado, fannos un pouco bastante máis dificil na nosa loita. CC.OO. e UGT. estan a dia de hoxe máis preocupados en lavala súa imaxe, que en facer o que lles debería nestes tempos. Unha folga xeral que demanda toda a clase traballadora, máis que só a CIG fai propio tal discurso.
A realidade é que en solitario non hai capacidade, e iso que falamos de 90.000 afiliados e afiliadas polo pais.
E abofé que é unha magoa, porque é tempo de arma-la! E tempo de sai á rúa, con todo!

Hospital Xeral-Cies

Hai homes que loitan un dia e son bos,
hai homes que loitan un ano e son millores,
hai os que loitan moitos anos e son moi bos;
mais hai os que loitan toda a vida, eses son os imprescindíbeis.
Bertol Brech.
Que dicer dos que se sirven da clase traballadora, erixindose na súa voz, e non deixan de ser can do seu amo.
Traizoar aos traballadores e traballadoras non pode nen debe ser perdoado.
Cecais sexa o momento de darlles as costas a CC.OO. e o CSIF e organizarse sen eles. Cecais sexa o momento de que unha a unha tódalas centrais se vaian posicionando. De que lado están?
Alguns estan desexando ter un pretexto para rachar co conflicto e adicarse a outras cousas. Deberán ser eles quen llelo expliquen á súa afiliación. Que o fagan. Queremos ve-lo, e os convidamos a que o fagan.

A loita pola sanidade publica!

En breve imos sinalar novas mobilizacións no conflicto pola defensa da sanidade pública, e pola defensa dos 1500 postos que se pretenden eliminar no complexo hospitalario de Vigo, CHUVI.
Hoxe haberá unha asemblea dos traballadores e traballadoras da cociña e lencería, convocada por eles mesmos.
A loita está a ser longa e hai de facer cousas, constantemente. Para o primeiro martes de mes haberá unha concentración-manifestación por diante do hospital Xeral-Cies. Para o segundo martes de mes a mesma acción, máis no hospital do Meixoeiro. A idea é dar continuidade e non ficar parados.
Veñen polo medio meses de vran e hai de se manter activos. A ver quen gaña finalmente esta batalla.

O noso despacho confortábel!

Con TDT, Tarteiras De Todo tipo.
Con Climatización, auga quente e fría.
Tración animal por frotación.
Espazo suficiente, outros en menos che fan un apartamento.
Non ten vistas á ría porque esta pasa por baixo dos nosos pes. Sempre mollados/as.
(Sen humor o cabreo podería ser maior)

Pliegos para vencernos!

Na loita pola defensa da sanidade pública levamos un novo atranco. O Partido popular ven de por enrib da mesa un pliego para a licitación dun novo hospital 100% privado. Ainda que nos medios de comunicación o que nos venden é o contrario en máis de 1.000 páxinas recollen unha extratexia ben diseñada para dar dez pasos dun tirón na marcha a prol da privatización.
A sociedade ten de se posicionar xa. Non caben máis pasos en falso ou tibiedades.
E certo que háberá despedimentos. Falamos de 1.000 traballadores e traballadoras na rúa. Falamos dun sector de traballadores e traballadores donde o 80 % pasan dos 50 anos. Donde non é menor esta porcentaxe de mulleres. Falamos de xente sen formación académica, sen demasiada cualificación. Parados e paradas a perpetuidade na maior parte dos casos. Homes e mulleres que logo dunha vida de traballo, con salarios moitisimas veces inferiores ós 1.000 euros, van ver coma non teñen de que viver.
A dereita reaccionaria fala de funcionarios coma se fosemos acomodados. Aquí ides ver fotografías do meu centro de traballo para que vexades in situ da nosa comodidade e do noso confort.

Asembleas de saúde!

NOVOS TEMPOS SON CHEGADOS!

Hai xente que decía que este modelo sindical estaba caduco, e non tiña cabida no presente. Os traballadores e traballadoras do metal apostaron incondicionalmente polo que durante decadas deu-lle seus froitos.
Incansábeis na defensa dos sus intereses e dereitos mantiveronse firmes fronte a todo tipo de adversidades, políticas, represión policial, e mesmo sindicalismo pactista de todalas centrais que non teñen xa moi claro para quen traballan.
A resposta sempre represiva dos políticos de turno non foron quen de dobregar vontades e coraxe. O poder obreiro está moi por riba destes pequenos disfrazados.

A realidade é que o modelo combativo, organizado e asembleario, estivo, está e estará sempre vixente.
Bombardearon ós traballadores do metal dende a patronal, o eido da política, e mesmo sindical, que todo foi un erro. Eles, o pasado 5 de maio, refrendaron ós seus representantes dentro da CIG, central maioritaria do sector, fronte ós estómagos agradecidos que só pensan en chegar a fin de mes; ou no millor dos casos á xubilación acomodada. Uns porque nunca traballaron e outros porque hai tempo que fusiron do traballo para viver dun xeito cómodo e tranquilo.
Os homes e mulleres do metal apostaron por seguir na liña da loita obreira. Somos moitos e moitas os que a diario falamos coa boca grande do CHE GUEVARA, máis son moi pouquiños os que predican seu exemplo: MAIS VALE MORRER DE PE, QUE VIVER SEMPRE ARRODILLADO!